C.U.D. III powstaje, by zachęcić do refleksji nad postrzeganiem okresu dzieciństwa, jako pewnego rodzaju podróż rodzica i dziecka, która ma swoją specyfikę oraz dynamikę. Uważam, że rodzicielstwo oraz proces wychowania to niekończąca się przygoda pełna zwrotów akcji. My jako dorośli jesteśmy po to, by dzieciom w tej podróży i przygodzie jaką jest dzieciństwo towarzyszyć, wspierać, być po prostu blisko. Pomoże nam w tym świadomość potrzeb rozwojowych naszych dzieci – ich pasji, sposobu spędzania wolnego czasu, relacji z rodziną oraz rówieśnikami, reakcji na zaistniałe okoliczności, słowem JEGO MAŁY ŚWIAT. Gdy się temu przyjrzymy z bliska z uważnością i bez oceniania, to możemy mieć gotową odpowiedź na wiele nurtujących nas pytań. Wystarczy dać dziecku przestrzeń i obserwować. Tylko tyle. Ale jak to zrobić, skoro wyuczone mechanizmy zmuszają nas najczęściej do interakcji, interwencji i reagowania.
Zwykliśmy nazywać to wsparciem i pomocą a zazwyczaj jest to działanie przeciwskuteczne.
Zdaję sobie sprawę jak “programy” w naszej głowie mogą nami podświadomie kierować i podpowiadać złe rozwiązania. Postaram się zatem pomóc, Wam drodzy rodzice, odnaleźć drogę do zaufania sobie jako człowiekowi i rodzicowi oraz wzmocnić wiarę we własne dziecko. Mam nadzieję, że każda wskazówka i podpowiedź przyczyni się do poszerzenia Waszej świadomości i być może skłoni do wyjścia ze strefy komfortu i zmiany myślenia w rozumieniu i podejściu do dzieciństwa. Połączę zatem w PROJEKCIE C.U.D III dwie role – doświadczonego nauczyciela i mamy 7-letniego Tymka, by podzielić się z Wami moimi przemyśleniami.

C.U.D III, to wszystko, czego uczą mnie dzieci poznane na zajęciach oraz mój syn. C.U.D to przede wszystkim to, czym się ze mną dzielą w słowach i milczeniu, w gestach i bierności, w płaczu i uśmiechu, w smutki i radości…. Chcę ich małą mądrość „podać dalej”. Poznawajmy nasze dzieci, wsłuchujmy się w ich potrzeby i uczmy się od nich poznawania samych siebie. To wymaga odwagi, wsparcia, otuchy i inspiracji, którą mam nadzieję Wam dać.

Moje przemyślenia kieruję rodziców, nauczycieli, opiekunów, dziadków i wszystkich, którzy bezpośrednio, bądź pośrednio dają dzieciom siebie.
Pierwszy artykuł już w październiku!

Opracowanie i realizacja: IGA KAMELA – Nauczyciel Pracowni Rozwoju Muzyczno – Ruchowego