Ciekawostki:

7 listopada 1955 roku Pałac obchodzi piątą rocznicę swojego istnienia.

Struktura organizacyjna znacznie się rozszerzyła. Zostały utworzone nowe pracownie: turystyki i krajoznawstwa oraz pracownia fizyki.
Powstał również międzyszkolny zespół pieśni i tańca liczący 160 uczestników, prowadzony przez ówczesnego wicedyrektora Filharmonii Szczecińskiej p. Mariana Lewandowskiego.
Uczestnicy Pałacu Młodzieży niejednokrotnie dawali powód do dumy swoim instruktorom sięgając po najwyższe laury, zdobywając najcenniejsze trofea. Ich sukcesy przynoszą również zaszczyt placówce.

Od 1955 roku Pałac Młodzieży organizował tzw. „Drzwi Otwarte”. Aby zapoznać społeczeństwo Miasta Szczecina z bogatą ofertą zajęć oraz osiągnięciami uczestników wszystkich pracowni codziennie w godzinach od 15.00 do 18.00 można było zwiedzać wszystkie pracownie. Nauczyciele poszczególnych pracowni najlepiej wiedzieli jak rozbudzić zainteresowania dzieci i młodzieży oraz zachęcić młodzież do zapisania się na zajęcia. Po kilkunastu latach nazwę zmieniono na Dni Otwarte podczas, których przez kilka dni września można było zwiedzać pracownie, a zapisać się do Pałacu można było przez cały rok szkolny. Funkcjonowała ona do 2012 roku.
Początkowo tzw. Oddział Imprez Turystycznych organizował kilka razy w roku wycieczki dla wszystkich chętnych uczestników pracowni Pałacu Młodzieży. Najczęściej młodzież wyjeżdżała do pobliskich zakładów produkcyjnych, zwiedzała zgodnie ze swoimi zainteresowaniami stanowiska pracy i linie wytwórcze, poznawała życie portu, stoczni i przedsiębiorstw gospodarki morskiej. Dużym powodzeniem cieszyły się również autokarowe eskapady do najciekawszych zakątków województwa /wówczas/ szczecińskiego.
Natomiast najlepsi uczestnicy wyjeżdżali raz do roku na kilkudniowe wycieczki do innych województw np. do Warszawy, Łodzi czy Trójmiasta.
Podczas ferii letnich i zimowych Pałac dla swoich najlepszych uczestników oraz uczniów szkół podstawowych i średnich, wyróżniających się nauką i pracą społeczną, organizował atrakcyjne formy wypoczynku w ciekawych rejonach Polski. Latem młodzież zabierała plecaki, namioty, sprzęt turystyczny i wyjeżdżała w Tatry, Sudety, Pieniny oraz Bieszczady na obozy wędrowne. Uczestnicy pracowni modelarskich brali udział w spływach kajakowych. Nie mniejszą popularnością cieszyły się również obozy pod namiotami organizowane przez harcerzy. Najmłodsi zaś i najmniej zahartowani w trudach pieszych wędrówek i spływów wyjeżdżali na kolonie do Piechowic /koło Jeleniej Góry/.
Pierwszym kierownikiem pracowni turystycznej był pan Stefan Olszewski. Pracował w latach 1952-1964 oraz 1967-1968.
14 listopada 1956r. w Pałacu Młodzieży zorganizowano pierwszy Festiwal Muzyczny. Jego celem było wzbudzenie u młodzieży zamiłowania do muzyki pod hasłem „Młodzi akordeoniści i pianiści grają”. Zgłosiło się 19 pianistów i 9 akordeonistów. Laureaci i zdobywcy drugich miejsc wystąpili przed publicznością w sali teatralnej 25 listopada 1956 r. W czasie koncertu odbyła się uroczystość wręczenia nagród i dyplomów.
W 1957 roku powstała Pracownia Samochodowa, której pierwszym i długoletnim instruktorem był pan Florian Sikorski. Młodzież uczęszczająca do tej pracowni przechodziła cztery kolejne stopnie wtajemniczenia. Najmłodsi w wieku 14-15 lat podczas pierwszego roku pracy zdobywali rowerowe prawo jazdy, uczyli się zasad ruchu drogowego oraz budowy najprostszych pojazdów mechanicznych. Pod okiem instruktora jeździli na motorowerach „KOMAR” oraz na zbudowanej przez starszych kolegów motorynce.
Drugi stopień pracy polegał na zdobyciu motocyklowego prawa jazdy oraz na udziale w szkoleniu na motocyklowych i motorowerowych zawodach sprawnościowych „O Biały Kask”. Podczas kolejnego roku chłopcy i dziewczęta w wieku 17 lat mogli ukończyć kurs samochodowy, a po zdanym egzaminie otrzymać amatorskie prawo jazdy kat. B. Na kursie samochodowym młodzież posiadała do dyspozycji dwa samochody Fiat 126p oraz jeden samochód FSO 1500. Do kółka klubowego należeli najzdolniejsi uczestnicy pracowni, którzy przeszli poprzednie stopnie. Brali oni udział w rajdach turystycznych, motocyklowych, zbudowali motorynkę, trzy gokarty, samochód młodzieżowy, amfibię oraz przebudowali dwa motocykle WFM na rajdowe.
Kierownikami pracowni w kolejnych latach byli: Walenty Nasarzewski /1960-1972/, Franciszek Kandulski /1971-1973/ i /1977-1990/ oraz Antoni Witek /1973-1977/. Pracownia funkcjonowała do 1990 roku i wychowała wielu kierowców amatorów.