Kot Umbriaga – szanta
Kot Umbriaga
sł. Mirosław Aleksander Kowalewski
Gdzieś na wyspach Bergamutach
Żyje kot chodzący w butach.
I na pewno wszyscy wiecie,
Że jest znany w całym świecie
A ja myślę sobie: Co tam!
Słynniejszego mamy kota
Co miał głowę pełną marzeń,
I chciał dzielnym być żeglarzem!
Ref.
Mądrość, upór i odwaga:
Miał (Miau!) kot, co się zwał Umbriaga.
Gdy żeglował, to choć chwilkę
Czuł się kocim… morskim wilkiem!
Płynął odkryć oceany
Pełne mleka i śmietany.
Miejsca, gdzie wśród nocnej ciszy
Przy ogniskach tańczą…myszy!
Wyspy skarbów, złote plaże,
Archipelag kocich marzeń,
Rajskie ptaszki w rajskich kwiatach…
Wszystko gdzieś na krańcach świata!
Ref.
Aż powrócił kocim jachtem
Z mórz dalekich gnany wiatrem.
Wtedy pojął nasz kocisko:
Wyspy marzeń są tak blisko!
Odtąd mruczy szanty stare
Tu, gdzie jest „Dambiensis Mare”
I w Szczecinie wszystkich wita:
Sam Umbriaga! Kot kapitan!!!