Kapitan żeglugi wielkiej Karol Olgierd Borchardt urodził się 25 marca 1905 roku w Moskwie. Po rozstaniu rodziców z matką wyjechał do Paryża. Pomału zaczynał zapominać języka ojczystego, wtedy matka wróciła z nim do Wilna, skąd pochodziła. W Wilnie K. O. Borchardt zdał maturę już w wolnej niepodległej Polsce. W 1928 roku ukończył Szkołę Morską w Tczewie, a osiem lat później uzyskał dyplom kapitana żeglugi wielkiej. Pływał jako uczeń na szkolnym żaglowcu Lwów (tam zetknął się z kpt. Mamertem Stankiewiczem), potem jako marynarz na Rewie, a następnie jako oficer na naszych transatlantykach.
W 1938 roku objął stanowisko starszego oficera na żaglowcu szkolnym Dar Pomorza, na którym zastał go wybuch II Wojny Światowej. Żaglowiec został skierowany do Sztokholmu, gdzie przebywał do końca wojny, zaś K. O. Borchardt z uczniami udał się do Wielkiej Brytanii.

W czasie wojny pływał na transportowcach, przeżył zatopienie „Piłsudskiego” i „Chrobrego”. Za akcję ratowania załogi i żołnierzy na „Chrobrym” otrzymał Krzyż Walecznych. Był organizatorem, a potem dyrektorem polskiego Gimnazjum i Liceum Morskiego w Landwood w Anglii. Odpowiadał za wyszkolenie kadry oficerskiej. Opracowywał programy nauczania i wykładał nawigację, matematykę, astronawigację, oceanografię. W 1949 roku na pokładzie statku m/s Batory pełniąc funkcję I oficera wrócił do kraju, gdzie został pozbawiony prawa pływania jak wielu innych, którzy wrócili do kraju z wojennej emigracji na zachodzie. Rozpoczął pracę w Gdyni w 1951 roku w Szkole Rybołówstwa Dalekomorskiego i Państwowej Szkole Morskiej, jako wykładowca astronawigacji, nawigacji i oceanografii. Pracował jako kapitan w Stoczni imienia Komuny Paryskiej wyprowadzając statki w rejsy próbne.

Od 1958 roku K. O. Borchardt publikował artykuły w czasopismach „Morze” i „Tygodniku Morskim”. W 1960 roku wydana została jego najbardziej znana książka „Znaczy Kapitan” napisana w hołdzie dla kapitana Mamerta Stankiewicza. Autor otrzymał za nią wiele nagród i wyróżnień, uznano ją za najlepszą książkę marynistyczną XX-lecia PRL. Została też nagrana na taśmę przez Polski Związek Niewidomych. Wielką popularnością cieszyły się również jego pozostałe książki „Krążownik spod Somosierry” i „Szaman Morski”. Już po śmierci pisarza wydane zostały „Pod czerwoną różą”, „Znaczy równik na rumbie”, „Potem, potem” i „Kolebka nawigatorów”.

Poza nauczaniem i pracą literacką kapitan interesował się plastyką, malował akwarele i rzeźbił. Występował w programach telewizyjnych „Gawędy wilków morskich i „Latający Holender”. Zmarł 20 maja 1986 rok. Pochowany został na Cmentarzu Witomińskim w Gdyni. Jego imię nosi ulica w Gdyni, Szkoła Podstawowa w Strzebielinie Morskim, SP nr 40 w Gdyni, SP nr 21 w Gdańsku i SP nr 9 w Rumi. 8 października 2011 roku, w Gdańsku odbył się chrzest statku, podczas którego nadano mu imię „Kapitan Borchardt”.

tekst: Jolanta Gałęzowska